Daar gaat de luifel…

Deze week ben ik getrakteerd op zoveel mooie zonsondergangen en -opkomsten. Het lijkt, nee ik weet het zeker, dat ik deze veel bewuster ervaar dan toen ik nog in mijn rijtjeshuis woonde.

Afgelopen week was het druk op het werk en was ik geregeld laat thuis, maar net op tijd om ten volle te genieten van de prachtige luchten. De paarse en oranje verstrooiingen zijn mooi om naar te kijken maar hebben ook een oorzaak. Namelijk veel vocht in de lucht. De hele week heeft het dan ook veel geregend ‘s nachts. Globus is gelukkig goed waterdicht dus geen probleem.

Zo ook die ene avond dat ik wel vroeg thuis was. Heerlijk voor globus2 zitten eten, genoten van het avondlicht en toen het donker en frisser werd, weer naar binnen gegaan. Een half uur later, ik wil net naar bed gaan, barst het noodweer los. Onweer, regen en hele harde wind. En dan een harde klap en Klepper de klepper de klep….

De luifel is aan één kant van de bus los gekomen en slaat nu wild om zich heen. Dit moet verholpen worden, anders waait hij helemaal kapot en belandt hij bij iemand anders op de voorruit. Oké korte broek aan, regenjas en naar buiten. Met veel moeite hou ik de lap stof in bedwang terwijl ik de stokken los friemel en de bus aan de andere kant bevrijdt van de in het rond slaande luifel. De lap stof haal ik bij elkaar en maak er een zo klein mogelijk pakket van maar waar laat ik die druipende berg?

"Het weer zit niet mee, maar dat is altijd nog beter dan dat het weer niet mee zit..."

Toch maar mee naar binnen nemen anders waait hij geheid weg.

Binnen aangekomen zie ik dat de hele bus zeiknat is geworden. De grote schuifdeur had maar op een kiertje gestaan maar dat was schijnbaar genoeg om de vloer in een pierebadje te doen veranderen. Zelfs de muren en mijn laptop die op de tafel stond waren behoorlijk nat geworden. Ik dacht klaar te zijn maar niets was minder waar. Met vaatdoeken en handdoeken aan de slag. Twintig minuten later heb ik alles zo goed en zo kwaad als het lukt droog. De kussens op de bank zijn echter ook doorweekt, dus nog even zitten en bijkomen is er niet bij. Laat ik maar naar bed gaan.

De volgende morgen zijn alle ruiten beslagen door al het vocht in de bus. De luifelberg, de natte handdoeken en mijn doorweekte kleding hebben zijn sporen nagelaten. Inmiddels schijnt de zon weer en kan ik overdag het hele boeltje goed drogen maar wat als dit van de winter gebeurt? Welkom in de wereld van het wonen op wielen Richard.

Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit!

Graag tot de volgende blog!